Idea miasta-ogrodu

Idea miasta ogrodu pojawiła się w Anglii w 1898 roku, a została wcielona w życie po raz pierwszy w 1903 roku w Letchworth według myśli Ebenezera Howarda.

Rok 1907 to czas kiedy Sir Basil Urwin Spence rozpoczął prace nad ogrodowym miastem w Hampstead, nieopodal Londynu. Rozwiązania proponowane przez zespół Unwina opierające się na teorii miast ogrodów, potrafiły nadać poszczególnym elementom wyjątkowy nastrój. Współistnieć miały tu budynki mieszkalne oraz instytucje kulturalne i gospodarcze, stając się wspólnym organizmem. Miały być one dogłębnie przemyślane i dopracowane pod każdym względem, tworząc jedność funkcji i formy. Sir Unwin nie ograniczył się tylko do zaprojektowania osiedla spełniającego wymogi użyteczności, ale co istotne, zadbał o takie elementy osiedlowej architektury jak żywopłoty, słupy latarń czy skrzynki na listy.


W 1921 roku Unwin wspólnie z W. R. Lethaby i G. L. Peplerem, opublikował "Teorię i praktykę w budownictwie miejskim", w której pojawiła się idea miast satelitarnych - metropolii połączonej z mniejszymi okolicznymi miastami. Idea ta nie tylko zapewniała funkcjonalne istnienie takiego organizmu, ale także pozwalała mieszkańcom dużych ośrodków miejskich odpocząć w obcowaniu z naturą. Miasto takie w założeniu ideowym miało stanowić samodzielną jednostkę osiedleńczą, funkcjonującą niezależnie także w sferze gospodarczej, przestrzennej i społecznej. Jednocześnie cechą dystynktywną miasta satelickiego miało być występujące na jego obszarze piękno przyrody, czyste powietrze i woda, otoczone ogrodami słoneczne domy i spokój.

Przykładami praktycznej realizacji tej idei są np.: Puszczykowo kolo Poznania, Karłowice we Wrocławiu, Milanówek, Podkowa Leśna, dzielnica Giszowiec w Katowicach (częściowo zniszczona), miasto Cwmbran w aglomeracji Cardiff, miasta-ogrody: Basildon, Stevenage, Bracknell in. powstałe po II wojnie światowej jako efekt planu deglomeracji Londynu); w Niemczech propagował ją m.in. Hermann Muthesius, projektant i twórca miasta-ogrodu Hellerau pod Dreznem.