Biebrzański Park Narodowy

Rok założenia: 1993r
Symbol: batalion
Powierzchnia: 59223 ha (największy w Polsce)
Otulina: 66824 ha

Biebrzański Park Narodowy chroni rozległe i prawie niezmienione dolinowe torfowiska z unikalną różnorodnością gatunków roślin, ptaków i innych zwierząt oraz naturalnych ekosystemów.



Flora:
Występuje tu ponad 900 gatunków roślin naczyniowych. Stwierdzono 90 gatunków podlegające ochronie całkowitej i 17 pod ochroną częściową.

Ponad 40% powierzchni Parku zajmują siedliska hydrogeniczne: wodne, bagienne, torfowiskowe, szuwary, a także wilgotne zbiorowiska leśne. Szczególnie cenna jest duża grupa zbiorowisk mechowiskowych, zawierających liczne gatunki rzadkie i reliktowe (brzoza niska, wierzba lapońska, gnidosz królewski), zanikające w innych częściach kraju. Ponad to wiele rzadkich gatunków storczyków, widłaków i rosiczek.

Fauna:
Na Bagnach Biebrzańskich gniazduje wiele (180) gatunków ptaków związanych ze środowiskiem bagiennym. Ponadto Kotlina Biebrzańska ma ogromne znaczenie dla wielu gatunków (270) ptaków żerujących oraz wypoczywających w czasie corocznych wędrówek.

Najbardziej charakterystyczne lęgowe gatunki ptaków to: batalion, wodniczka, dubelt, kszyk, kulik wielki, biegus zmienny, żuraw, rybitwa białoskrzydła i białowąsa, puchacz, orlik krzykliwy oraz sowa błotna.

Najbardziej charakterystycznym ssakiem Biebrzańskiego PN jest łoś, który jedynie tu przetrwał okres II wojny światowej. Znajduje się tu największa w kraju ostoja łosia (ok. 400 sztuk). Reintrodukowany po ostatniej wojnie bóbr jest obecnie zwierzęciem pospolitym.

W grupie bezkręgowców stwierdzono ponad 700 gat. motyli, w tym 94 gatunki motyli dziennych. Wykazano obecność 448 gatunków pająków.