Umocnienie nawierzchni w sąsiedztwie drzew powoduje pogorszenie warunków glebowych i rzutuje na rozwój i wzrost roślin.Przyjmuje się, ze zasięg korzeni w glebie odpowiada w przybliżeniu zasięgowi korony (choć może być nawet 2x większy).
Pozostawienie w bliskim sąsiedztwie pnia niepokrytej powierzchni (misy) zabezpieczonej kratami zapewnia dostęp wody opadowej i powietrza zaledwie w pierwszych lata, w kolejnych bowiem miejsca te ulegają ubiciu. Wykonując nawierzchnię należy zawsze liczyć się z przyrastaniem grubości pnia i korzeni, by uniknąć powstawania nierówności i wznoszenia nawierzchni.
Budowanie nawierzchni w pobliżu drzew naraża korzenie na całkowite zniszczenie lub uszkodzenie, szczególnie w przypadku ustawiania krawężników jezdniowych typu ciężkiego.
Bardzo dobrym rozwiązaniem okazują się nawierzchnie z drobnej kostki lub brukowca układanego na 10-20 cm warstwie gruboziarnistego piasku lub żwiru. Gdy potrzebna jest nawierzchnia o większej wytrzymałości na obciążenia (np. na parkingach) dobrze sprawdzają się płyty ażurowe układane na kilkucentymetrowej warstwie żwiru lub pisku gruboziarnistego. Rozwiązania te gwarantują łatwość podlewania, a w razie potrzeby także dostarczania nawozów mineralnych.
